Wil je de verhalen eens lezen? Dat kan!
Dit is het verhaal van Nastiya
De magische buren
Lien is net verhuisd naar haar nieuw, mooi huis. Het huis ernaast ziet er niet zo nieuw uit als die van Lien,die is best groter en ouder, de ramen en de deuren zien er oud uit, zo lijkt het huis eng. Lien dacht “er zijn daar vast wel spoken of geesten” maar ze had helemaal geen tijd om eraan te denken, want morgen is het haar eerste dag op haar nieuwe school. Lien is een heel mooi en lief meisje, ze is 10 jaar. In huis wonen ze met z’n vier, Lien zelf, haar mama, haar papa en haar zus Zita, zij is 11 jaar. Eerste dag op school vond Lien het heel leuk. Haar nieuwe vriendin Kaat woonde naast haar, na school stapten ze samen naar huis. Onderweg vroeg Lien aan Kaat of ze iets wist van die ene oude huis die naast die van haar stond. Kaat schudde haar hoofd, ze wist er niks van. “Maar, elke zaterdagnacht branden er mooie lichtjes die zie je een beetje door het gordijn” zei Kaat. Lien vond het toen spannend wat er toch gebeurde in die huis en vroeg aan Kaat of ze met z’n twee zaterdagnacht stiekem eens naar daar gaan, Kaat twijfelt maar zegt toch ja. Zaterdag mag Kaat bij Lien komen slapen, ze kijken er echt naar uit.
Het werd zaterdag. “Wauw” zei Kaat, “die vijf dagen zijn zo snel voorbij.”Zegt ze nog erna “Zouden we mijn zus Zita met ons laten meegaan?” Vraagt Lien. Kaat vindt het ok, ze gaan direct naar Zita’s kamer. Zita vond het best wel leuk, ze vond het gevaarlijk maar was heel benieuwd dus ze gaat samen met Kaat en Lien. Het werd laat en de mama en papa van Lien en Zita zijn al aan het slapen. De lichtjes in de oude huis branden nog steeds niet. Kaat vond dat raar maar ze bleef geduld hebben. Na een tijdje, heel zachtjes, roept Kaat “ja, kijk, daar branden ze.” Heel stil gaan Lien, Zita en Kaat uit het huis sluipen. Ze stonden dicht bij de deur, midden in de nacht, de volle maan zag je zelfs al. Raar, maar de deur stond op een kiertje open. “Wow” fluisterde Lien zacht toen ze binnenkwamen. “Dat is zo mooi” zei Lien er nog na. Ze kwamen in een magische bos terecht. Ze stapten even verder en op een mooie en best hoge boom zat er een eekhoorn. “Hallo!” Zei de eekhoorn. De meisjes konden hun oren niet geloven. “Huuuh? Een pratende eekhoorn, kan toch niet?” Zei Zita, Kaat zei niets, voor haar leek het wel een droom. Voor Lien is het lijk normaal om met een eekhoorn te praten, ze zeide meet heel veel zin, vriendelijk “hallo” terug. “Yay, er is eindelijk eens bezoek!” Zeiden heel veel piepstemmetjes vanuit de top van de boom. “Hihi, zo leuk.” Giegelde Lien. Opeens werd het muisstil, de meisjes hoorden stappen en keken om. Er kwam een mevrouw, voor dat de meisjes ook maar iets konden zeggen, zei de mevrouw; “Hallo, blij dat er eens bezoek is, ah ja vergeten, ik zal me even voorstellen, ik heet Rhona.” Wat eigenlijk wild eiland betekent. “Hallo, ik heet Lien” zegt Lien snel en vriendelijk terug. Kaat en Zita vertrouwden Rhona nog niet zo goed, ze gingen wat achter Lien staan. Rhona zei iets wat op een spreuk leek; “Boem raad eens wat, bezoek in dit land, kom snel naar hier, en laat eens je zien.” Toen was het ongelofelijk wat de meisjes zagen. Elfen op bijen en vlinders, feeën op unicorns, katten met honden,vossen,wolven. En allemaal zagen ze zo speciaal uit, magische ogen, magische haar. Erna kwamen er nog twee vrouwen ze waren op een vliegende tapijt, ze stelden zich voor, de ene heette Meara met de betekenis; gelukkig. En de andere heette Edana met de betekenis; klein vuur. “Ik zal jullie eens het tweede verdieping tonen” zei Rhona. “Wow, zo veel magische dingen hier.” Zegt Zita.
Kaat en Lien vinden het heel leuk. Wanneer ze op de tweede verdieping zijn, zeiden Lien, Zita en Kaat tegelijk “Wow!”. Op de verdieping waar ze toe kwamen was er allerlei soort snoep, lollies,drop,chocolade snoep,kauwgom en nog veel veel meer, de meisjes mochten elk vijf soorten snoep proeven. Er was nog één verdieping, hoe je daar op kwam? Wel, het is een soort van roltrap maar geen trapjes maar regenboog wolkjes. “Rhona?” Vroeg Kaat “Ja,wat is er?” Vroeg Rhona terug. “Hoe komt het dat dit allemaal zo magisch is? Het is lijk een droom.” “Magie is nooit overal, veel mensen denken dat magie maar één ding is, een droom, maar dat is helemaal niet zo, hoe dat komt? Kan ik geen precieze antwoord erop geven, maar ja, het is gewoon zo.” Kaat is blij dat Lien naast haar komen wonen is, nu weet ze wat dit voor huis is. Op de laatste verdieping waren daar allerlei magische dingen,stenen,drankjes,stoffen, kettingen en meer. De magische klok heeft twee keer gebonkt, Edana één van de vrouwen op het vliegende tapijt zei; twee uur, over één uur alles uit hé. “Twee uur al?!” Riep Zita, maar Kaat en Lien deden of het niet erg was. Zita zei dat ze al er van door moeten gaan. Meara de a deer mevrouw, ze keek naar Zita en Kaat en vroeg “Hoe heten Jullie eigenlijk? De meisjes zeiden allebei hun naam “Kaat”, “Zita”. “Mooie namen dat jullie hebben. Van Rhona mochten de meisjes altijd nog eens langskomen. Op het einde fluisterde Meara, Edana en Rhona; magie is geheim.
Einde
Dit is het verhaal van Babet
Dolly het schaapje.
Op een dag ging Grietje gaan wandelen in het bos. De bomen ruisten en de vogels floten vrolijk. Maar Grietje hoorde toch ook nog een ander geluid, het leek of dat ze een schaapje hoorden roepen. Naast het pad van het bos was er een
hele kleine doorgang door de struiken. Grietje liep door de doorgang en ze zag een groot weiland. Ze hoorde nog steeds een schaapje. Toen ze dichter bij het weiland ging staan zag ze in het midden van het weiland een kistje liggen. Ze liep het weiland in naar het kistje toe. Hoe dichter ze bij het kistje kwam hoe harder ze het schaapje hoorde.Uiteindelijk stond ze voor het kistje. En ja hoor, er zat een lammetje in. Grietje keek even rond of dat ze ergens nog de mama van het lammetje kon zien. Maar nee, ze zag nergens een schaap wat de mama van het lammetje kon zijn. Dus toen besloot ze om het lammetje mee naar huis te nemen. Maar wat zou Grietjes moeder daar van vinden? Toen Grietje thuis was ging ze het lammetje eerst even wassen, want hij was behoorlijk vies. Grietje zette de kraan van het bad aan en deed er wat zeep in, toen haalde Grietje het lammetje en zette hem in bad. Ondertussen dacht Grietje na over een naam voor het lammetje. Uiteindelijk besloot ze om het lammetje Dolly te noemen.
De volgende morgen ging ze naar haar moeder toe. Ze zij tegen haar moeder dat ze een lammetje had gevonden, ze vroeg ook of dat het lammetje bij hun mocht blijven. En haar moeder zij ja. Grietje voedde Dolly op tot een lief schaapje, maar Dolly was ook een klein beetje ondeugend. Op een dag vroegen de buren van Grietje of Grietje en haar moeder vanmiddag een stukje taart kwamen eten. Rond twee uur ‘s middags hadden ze afgesproken om naar hun buren te gaan.Om één uur waren Grietje en haar moeder nog thuis en de buren waren bezig om de taart te bakken. Een kwartiertje later haalden de buren net de taart uit de oven. In de lucht hing er een super lekkere taart lucht. Het raam van de keuken bij de buren stond open. Dus de taart lucht waaide naar buiten tot aan het huis van Grietje. De moeder van Grietje was bezig in de tuin, Grietje was een boek aan het lezen, maar Dolly, Dolly was niks aan het doen. Bij Grietjes huis stond er ook een raam open. De taart lucht ging door het raam van Grietjes huis. Opeens rook Dolly de lucht ook. Dolly volgde de lucht verder. Toen kwam Dolly aan bij het raam van de buren. Dolly wou de taart lucht nog verder volgen, dus hij ging door het raam van de buren. Uiteindelijk was Dolly bij het einde van de lucht aangekomen, en op het aanrecht van de buren stond de taart. Grietje weet ondertussen wel dat Dolly graag dingen eet, en vooral taart en gebak. Dus natuurlijk liep Dolly naar het aanrecht waar de taart stond. De buren hadden niks door. Dolly ging een beetje op zijn achterpoten staan en, HAP, de taart was weg in Dolly zijn buikje.
Na al die tijd was het al twee uur geworden, dus Grietje en haar moeder kwamen. Toen Grietje en haar moeder net aan tafel zaten ging de buurvrouw de taart halen. Ze wist niet dat die al weg was. Toen ze in de keuken was schrok ze zich een hoedje, ze schreeuwde: DE TAART IS WEG! De buurman, Grietje en haar moeder schrokken natuurlijk ook van die schreeuw van de buurvrouw.
Grietje was Dolly helemaal vergeten. Opeens zij Grietje: Dolly! Kom maar tevoorschijn hoor. Grietje kende Dolly super goed, daarom wist ze dat hij de taart had opgegeten. Dolly kwam vanuit een kastje bij het aanrecht. Nu wist je zeker dat Dolly het had gedaan. Want Dolly had allemaal kruimels van de taart rond zijn mond zitten.
Iedereen was wel een beetje boos op Dolly, maar aan de ander kant was het ook wel grappig. Grietje had Dolly geleerd dat die niet zomaar dingen mag pakken van anderen. Maar Grietje, de buren, Dolly en Grietjes moeder leefden nog lang en gelukkig!
Einde
Dit is het verhaal van Emma
Lukas en de toverstaf
Lukas is net verhuisd en moet naar een andere school.Hij vindt het een beetje spannend. Hij is bang dat hij gepest zal worden. Zijn mama zegt “dat hij daar zich geen zorgen over moet maken”. ”Laten we even naar de buren gaan” zegt de mama van Lukas. ”Oké dan” zegt Lukas. Ik ben benieuwd hoe ze eruit zien en of er ook een kindje is waarmee ik kan spelen. Ben jij benieuwd mama? Ja ik ben ook benieuwd Lukas. Ze bellen aan bij de buren en er doet een klein meisje open. ”Hey”zegt het meisje. Zijn jullie onze nieuwe buren? “Ja wij zijn jullie nieuwe buren”zegt Lukas. Mama mama onze nieuwe buren staan voor de deur!”Laat ze maar binnen”zegt de mama van het kleine meisje. Lukas en zijn mama zijn binnen. Het huis is heel groot en ziet er magisch uit.Hoe heet je eigenlijk? Ik heet Lisa en jij? Ik heet Lukas en ben vijf jaar en hou van voetbal. Hoe oud ben jij eigenlijk en van wat hou je? Ik ben ook vijf jaar! En ik hou van dansen. ”Laten we naar mijn kamer gaan” zegt Lisa. Lukas is verbaast als hij de kamer van Lisa binnenkomst. Hij had een knalroze kamer verwacht maar dat is het niet. Het is een zwarte kamer met witte gordijnen.
Lukas ziet opeens een toverstaf op Lisa’s bed liggen. Lukas vraagt aan Lisa of het wel een echte toverstaf is. Lisa zegt “dat het een echte toverstaf is”. ”Oo mag ik een spreuk doen”vraagt Lukas aan Lisa? Ja hoor dat hoef je mij niet te vragen. Oké dan hocus pocus pats ik wou dat het morgen school was. Lukas kom je je moet morgen naar school. Oké ik kom al want ik heb zin in school! Lukas vertelt het hele verhaal van de toverstaf en de zwarte kamer aan zijn mama. Zijn mama zegt”dat is leuk maar nu moet je wel naar bed”. Maar ik wil nog niet naar bed het is nog maar zeven uur. Lukas nu naar bed anders ben je morgen weer super moe en koppig! Oké ik ga wel naar bed toe. Welteruste Lukas. Welterusten mama. Lukas ligt lekker te slapen maar droomt wel echt heel raar. Hij droomt over de toverstaf en dat hij alles kan toveren wat hij maar wilt. Hij droomt bijvoorbeeld over een bruin konijn met een varkensneus.
Het is de volgende dag en Lukas gaat voor het eerst naar zijn nieuwe school. Hij heeft er zoveel zin in dat hij naar het huis van Lisa gaat om een spreuk te doen zodat de school eerder begint. Tring tring. Lisa doet de deur open en vraagt wat Lukas komt doen. Ik wil een spreuk uitspreken. "Doe maar" zegt Lisa. Oké daar ga ik dan hocus pocus pats ik wou dat ik nu op school was. "Kom je Lukas de bel is al gegaan"zegt Lisa. Lukas zit in zijn klas en heeft een heel lieve juf. De juf zegt dat ze een heel bijzonder dier mee heeft. De juf laat het dier zien en Lukas denkt gelijk aan zijn gekke droom. "Juf is dat nu een bruin konijn met een varkensneus"vraagt Lisa? Ja zegt de juf. Lukas is even niet bij de les want hij kan het niet geloven. Is dat echt wat ik vannacht gedroomd heb? Tijdens de speeltijd zit iedereen te praten over het bruine konijn met de varkensneus. En Lukas kan nog steeds niet geloven dat zijn droom uitgekomen is. De school van Lukas is uit. En hij vertelt het hele verhaal aan zijn mama. "Zou het kunnen dat de toverstaf echt werkt"vraagt Lukas aan zijn mama. "Ik weet het niet Lukas "zegt mama. Wat denken denken jullie?
Einde!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten